امیرالمومنین

امام هادی علیه السلام در تاريکي هاي آخر شب با دلي شکسته و نفسي آرام، اين چنين مناجات مي کردند:

«إِلهِي مُسِيءٌ قَدْ وَرَدَ وَ فَقِيرٌ قَدْ قُصِدَ، لا تُخَيِّبْ مَسْعاهُ وَ ارْحَمْهُ وَ اغْفِرْ لَهُ و خَطاهُ».

«خدايا! گنهکاري در خانه تو آمده و گدايي آهنگ تو را نموده است.

اميدش را نااميد مکن و او را بيامرز و از خطايش درگذر.»

متوکّل براي نشان دادن توان نظامي خود، به نيروهاي رزمي اش، که بالغ بر نود هزار نفرمي شدند، دستور داد هر کدام توبره اسب خود را پر از خاک قرمز کرده و در يک نقطه خالي کنند و سپس لباس رزم بپوشند و سلاح برگيرند و با بهترين وجه صف آرايي کنند.

هنگامي که دستور اجرا شد و کوه بزرگي از خاک توبره اسبان تشکيل گرديد، امام هادي علیه السلام را احضار کرد و گفت هدف از فراخواني شما اين است که سپاهيان مرا تماشا کنيد.

امام علیه السلام که به نيت پليد او پي برده بود، فرمودند: آيا مي خواهي من هم سپاهيانم را بر تو عرضه کنم؟

متوکل که تا کنون سپاهي براي امام نمي شناخت و احتمال چنين سخني را از امام نمي داد، با ناباوري و تعجب گفت: بله.

در پرتو دعاي امام، يکباره ميان آسمان و زمين و مشرق و مغرب پر از سپاهيان الهي (ملائکه) شد که همگي غرق در سلاح بودند.

 متوکل با ديدن آن همه نيروي نظامي از وحشت، مدهوش شد. و چون به خود آمد، امام خطاب با او فرمود: ما در دنيا و مسائل مربوط به آن، با شما به ستيز برنمي خيزيم، ما به امور مربوط به آخرت مشغوليم. بنابراين، از آنچه که گمان مي کني، به تو زياني نخواهد رسيد.

شهادت حضرت امام هادی النقی علیه السلام بر آقا بقیة الله الاعظم (ارواحنا له الفداء) و همه محبان اهل بیت علیهم السلام تسلیت.